Koester jezelf!

Wil jij eigenlijk ook alles goed doen? Vraag je veel van jezelf en herken jij jezelf in deze moeder?
In deze ode een oproep om jezelf te koesteren!

Daar ga je
Ik zie je fietsen in de vroege morgen, in de middag of aan het eind van de dag. Op de een of andere manier val je altijd meer op als het regent of waait. Met een onophoudelijke beweging duw je de trappers van je bakfiets naar beneden. Achterop de bagagedrager prijkt een accu die je zou moeten helpen, juist op deze dagen. Helaas was je gisteren vergeten deze op te laden en trap je nu het hele gewicht van de bakfiets in je eentje vooruit.

Iedereen is welkom
Je wagen is volgeladen met kinderen. Die van jezelf of vergezeld door vriendjes, vriendinnetjes. Want ja, iedereen is altijd welkom. Dat vind je belangrijk. Je wil graag dat je kinderen later zeggen: bij mama kon altijd alles en al mijn vriendjes en vriendinnetjes kwamen graag bij ons spelen. Ooit had je fantasiëen van een gezellige woonkeuken met een houten tafel vol blije kinderen. Dankbaar met een kopje thee en een verantwoord koekje in hun hand. Vrolijke gezichten die vertelden over hun schooldag. Jij stond dan nonchalant tegen het kookeiland aangeleund en glimlachte.

De hond
Jullie hond, want dat is ook zo fijn in een gezin, zit er ook bij. Zo sneu als ie thuis blijft, dus heb je er m net ook nog in gehesen. Het dier, gered uit een dodingsstation in Spanje, kan trouwens ook niet alleen thuis blijven, want dan plast hij de hele bank onder. Maarja, daar kan dat beest ook niks aan doen. Ooit zag je in een droom jouw kinderen rennen over het strand, hun haartjes in de wind. Een grote, krullerige, maar lieve hond achter ze aan met zijn tong van enthousiasme uit zijn bek.

Gezondheid
Tussen kinderen en hond in staan de tassen voor school. Gevuld met duurzame, zware trommels en bekers, zonder plastic rommel of bpa’s. Want ja, dat wil je jouw kinderen echt niet meegeven. Weet je wel hoeveel plastic er uit die Mega Mindy trommels op je boterham komt?! Dus sjouwen je kids lekker de hele greenjump met zich mee.
Aan, achter en op je rug hangen tassen voor de boodschappen die je hebt gedaan of gaat doen. Natuurlijk wel bij de markt, want ja, je wil wel graag onbespoten groente en fruit en natuurlijk geen plastic verpakkingen. Je rijd nog een extra rondje om speciaal die producten te halen.

Je trapt je de pleures
Je trapt en trapt en trapt. Van huis naar school en van school naar huis, van de manega en naar de manege, naar vriendjes en weer terug. De muzieklessen van de kinderen vind je ook essentieel, dus die extra rit naar de muziekschool kan er best nog bij. Je fietst naar zwemles en weer terug, naar vriendinnetjes en weer terug. Je kids zitten lekker droog onder de degelijke bakfietskap en hobbelen maar met je mee. Het zweet loopt ondertussen langs jouw rug.

De grijze wolk
Je trapt en trapt en ook al is de regen gestopt voelt dat niet zo. Wat gaat er mis? Is dit het leven dat je je ooit had voorgesteld? Die grijze wolk blijft maar boven je hoofd hangen. Waarom voel je ineens de grote urgentie om die, veel te dure, bananen naar iemands hoofd te slingeren?

Wil je niet een beetje te veel? Moet je niet te veel van jezelf? Waarom moet alles perfect?
Voor wie?

Koester!
Laat dat stemmetje in je hoofd toch alsjeblieft haar mond houden! Je doet wat je kunt en dat is helemaal goed!! Koester de mooie dingen die er zijn in je leven, inclusief de imperfectie. Kijk naar die prachtige kinderen van je en zie hoe waardevol dat is. En jij? Jij bent helemaal goed zoals je bent, ook als je een keertje gewoon een pizza bij de supermarkt haalt en je de kinderen voor het gemak even voor de tv parkeert. Dat weet je toch?!

Toch?…

Koester jezelf en je zult zien…de volgende keer schijnt de zon en is de accu van je bakfiets vol!

(En voordat alle bakfiets bezitters zich aangesproken voelen…ik spreek natuurlijk vooral uit mijn eigen, heerlijk gechargeerde, ervaring )

Meer?